ندا - عشق آتشین

مردم خواسته دنیا خرده گیاهى است خشک و با آلود که از آن چراگاه دورى‏تان باید نمود . دل از آن کندن خوشتر تا به آرام رخت در آن گشادن ، و روزى یک روزه برداشتن پاکیزه‏تر تا ثروت آن را روى هم نهادن . آن که از آن بسیار برداشت به درویشى محکوم است و آن که خود را بى نیاز انگاشت با آسایش مقرون . آن را که زیور دنیا خوش نماید کورى‏اش از پى در آید . و آن که خود را شیفته دنیا دارد ، دنیا درون وى را از اندوه بینبارد ، اندوه‏ها در دانه دل او رقصان اندوهیش سرگرم کند و اندوهى نگران تا آنگاه که گلویش بگیرد و در گوشه‏اى بمیرد . رگهایش بریده اجلش رسیده نیست کردنش بر خدا آسان و افکندنش در گور به عهده برادران . و همانا مرد با ایمان به جهان به دیده عبرت مى‏نگرد ، و از آن به اندازه ضرورت مى‏خورد . و در آن سخن دنیا را به گوش ناخشنودى و دشمنى مى‏شنود . اگر گویند مالدار شد دیرى نگذرد که گویند تهیدست گردید و اگر به بودنش شاد شوند ، غمگین گردند که عمرش به سر رسید . این است حال آدمیان و آنان را نیامده است روزى که نومید شوند در آن . [نهج البلاغه]

کل بازدیدها:----5697---
بازدید امروز: ----28-----
بازدید دیروز: ----1-----

حرف دل

نویسنده: ندا

جمعه 85/3/12 ساعت 9:6 عصر

اولین بار که مهمان شده بودم به نگاهت
هرگز اندیشه نکردم که شوم چشم براهت
شاعر چشم تو گشتم، همه شب شعر سرودم
زیر هر خاطری روشنی از چهره ماهت
شیطنت کرد اگر کودک چشمان تو آنشب
دادم ایام جوانی به مکافات گناهت
شب مویم به تمنای تو شد صبح ولیکن
ریخت بر چهره روزم شب گیسوی سیاهت
پاینده باشید

نظرات دیگران ( )

< 1 2 3 4 5 >> >

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

آهای کمک
یار آمده
حرف دل
بی دلیل
[عناوین آرشیوشده]

ارتباط با من

درباره من